تصویر شماره 137

روزی شاگردی به استاد خویش گفت: استاد می خواهم یکی از مهمترین خصایص انسان ها را به من بیاموزی؟
استاد گفت: واقعا می خواهی آن را فرا گیری؟
شاگرد گفت: بله با کمال میل.
استاد گفت: پس آماده شو با هم به جایی برویم. شاگرد قبول کرد.
استاد شاگرد جوانش را به پارکی که در آّن کودکان مشغول بازی بودند، برد.

استاد گفت : خوب به مکالمات بین کودکان گوش کن.
مکالمات بین کودکان به این صورت بود : الان نوبت من است که فرار کنم و تو باید دنبال من بدوی.
- نخیر الان نوبت توست که دنبالم بدوی !
- اصلا چرا من هیچوقت نباید فرار کنم؟
و حرف هایی از این قبیل…
استاد ادامه داد: همانطور که شنیدی تمام این کودکان طالب آن بودند که از دست دیگری فرار کنند.انسان نیز این گونه است.
او هیچگاه حاضر نیست با شرایط موجود رو به رو شود و دائم در تلاش است از حقایق و واقعیات زندگی خود فرار کند و هرگز کاری برای بهبود زندگی خود انجام نمی دهد.
تو از من خواستی یکی از مهم ترین ویزگی های انسان را برای تو بگویم و من آن را در چند کلام خلاصه میکنم: تلاش برای فرار از زندگی …

One day his teacher told the student to master one of the most important features people want me to learn?

Professor: I really want to pass it up?

The student said yes gladly.

The professor then get ready to go somewhere together. The student agreed.

Teacher young student to a park where children were playing, win.

Master said: Well, listen to the conversations between children.

Conversation between children and this was now my turn to run away and you must run after me.

- No, now it is your turn to run away!

- Why I can never escape?

And things like that ...

Master continued: As you heard all of the other children, who want to escape. Humans have that.

You asked me to tell you one of the most important human feature, and I'll summarize it in a few words: an attempt to escape life ...